Beoordeling prijs-kwaliteit: 4 bordjes (uitstekend).
Damien Vanderhoeven en Agnes Depaue zijn beiden autodidact. Hij heeft zichzelf geschoold tot kok, zij heeft zich ontpopt als gepassioneerde sommelière. Al vijftien jaar wijden ze zich in hetzelfde restaurant aan hun passie voor eten en wijn. In het begin hadden ze het moeilijk, maar ze gaven niet op.
Ze zijn nu vooraan in de veertig, en pas sinds enkele jaren breken ze door. Dat was te merken toen ik er op een dinsdagavond ging eten en het restaurant helemaal vol zat. Er zijn sterrenchefs die een acute depressie krijgen wanneer ze dit lezen.
Misschien moeten ze dan maar eens de prijzenpolitiek van Le Coriandre toepassen: een menu van drie gangen voor 37 euro, vier gangen voor 52 euro en vijf gangen voor 60 euro. Damien Vanderhoeven maakte meteen duidelijk dat hij die scherpe prijzen niet als een alibi ziet om te beknibbelen op de kwaliteit: de hapjes vooraf waren stuk voor stuk vers, verzorgd en verfijnd.
Zeg nooit zomaar 'slakjes' tegen 'petits gris de l'Ourchet'. Gekweekt in Wallonië beschikken deze beestjes over een kwaliteitslabel, en dat verdienen ze: hun textuur is sappig mals, hun smaak subtiel bitter. Ze werden overgoten met een warme zacht-kruidige jus van Aziatische galangawortel, waardoor verse spinazieblaadjes licht geblancheerd werden. Enkele radijsjes zorgden voor krokant plezier, mierikswortel bracht een pikante toets. Kortom: een geslaagde compositie, verfijnd en evenwichtig.
Het tweede voorgerecht verborg opnieuw achter ogenschijnlijke eenvoud een uitgekiende en uitgepuurde creatie. De presentatie was al een lust voor het oog: een hagelwit stuk gestoomde kabeljauw in een oranjerode jus van wortel en sinaasappel, met daarin het groen van koriander en fijne slierten snijboon. Geen drupjes en spatjes, geen hoopjes dure ingrediënten, geen technisch spektakel - alleen de essentie.
Het garen op lage temperatuur, sinds de Spaanse culinaire revolutie ook bij ons in zwang, is lang niet geschikt voor elke vleessoort. Zeker bij wild werd ik al met desastreuze resultaten geconfronteerd. Maar met deze filet van hinde trok Vanderhoeven zich nog goed uit de slag. Hoewel ik in deze tijden van lagetemperatuurmanie weleens kan verlangen naar vlees dat gewoon gebakken of gebraden is. De begeleiding was klassiek: mousse van bloemkool, wilde paddenstoelen en de onvermijdelijke veenbessen, die in de smaakharmonie van een gerecht nochtans meestal storen (en bovendien dodelijk zijn voor de wijn).
Wat die wijn betreft, kun je hier kiezen uit een prima wijnkaart met redelijke prijzen. Een muscadet 2006 van Domaine des Hautes Noëlles toonde aan dat in Muscadet wel degelijk goede wijn gemaakt wordt (euro 24,50), terwijl een rode languedoc 2007 van Domaine de Montcalmès voortreffelijk paste bij het wild - althans zonder de veenbessen (euro 48,50).
Een zoet dessert of kaas? Omdat het ritueel van de kaastrolley hier nog met liefde wordt beoefend, was de keuze snel gemaakt (euro 5 extra).
Le Coriandre is een pretentieloos eethuis waar je vriendelijk onthaald en bediend wordt, waar de gerechten licht en verfijnd zijn en waar de wijnkaart interessante wijnen bevat. Neem daar de meer dan redelijke prijzen bij, en dan heb je de combinatie die in deze rubriek altijd op een topscore kan rekenen.
DOOR BRUNO VANSPAUWEN
FOTO WOUTER VAN VOOREN
Le Coriandre, Middelburgstraat 21, 1170 Watermaal-Bosvoorde,
02/672.45.65,www.lecoriandre.be
Gesloten op zaterdagmiddag, zondag en maandag
Posts
